ΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ;

23 Μαρ 2015 admin

1 10.7k

Θα μπορούσε να μας απασχολεί το θέμα των βουλευτικών αυτοκινήτων; Αν παρέλαβαν και πόσοι παρέλαβαν από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τα αυτοκίνητα, παρά την προτροπή Τσίπρα να μην κάνουν χρήση του προνομίου τους;

Ναι, θα μπορούσε και δεν αφορά μόνο το θέμα των αυτοκινήτων όσο των προνομίων των βουλευτών γενικώς και ειδικώς τη συμπεριφορά εκλεγμένων από την Αριστερά.

Πρέπει να ξεχωρίζουν οι βουλευτές από τον μέσο Έλληνα πολίτη;

Υπό ποίες συνθήκες θα μπορούσαν να επιτελέσουν το έργο τους σε ένα αναβαθμισμένο Κοινοβούλιο;

Σκέψεις καταθέτει με άρθρο του ο Κώστας Βούλγαρης, μέσω της ΑΥΓΗΣ.

«Όταν η κοινωνία μαστίζεται από την κρίση, είναι λογικό και αναγκαίο να συμμετέχουν και οι πολιτικοί της αντιπρόσωποι στην προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων, και είναι σωστή η προτροπή, ως άμεση ανταπόκριση στο κοινό αίσθημα. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ευρύτερο και κατά τη γνώμη μου δεν λύνεται κατά περίπτωση.

Το σύνολο των παροχών και ατελειών των βουλευτών έχει αντικειμενική βάση και αφορά την άσκηση της λειτουργίας τους: τηλέφωνα, εισιτήρια, ατέλειες, λειτουργία γραφείου, έξοδα διαμονής στην Αθήνα για τους βουλευτές επαρχίας κλπ. Το ύψος της κάθε μιας παροχής θα μπορούσε ίσως να εξεταστεί με βάση τα σημερινά δεδομένα. Με ποιο κριτήριο όμως;

Κατά τη γνώμη μου, η μόνη ορθολογική βάση είναι η αρχή της αντιπροσωπευτικότητας. Έτσι, η συζήτηση θα πρέπει να αρχίσει από την «αποζημίωση», τον μισθό των βουλευτών.

Είναι πολλά ή λίγα τα 6.000 ευρώ;

Σε σχέση με τι όμως; Ως μέτρο σύγκρισης θα πρότεινα τον μέσο μισθό, των πτυχιούχων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως αποτυπώνεται από την Στατιστική Υπηρεσία, δηλαδή περί τα 1.500 ευρώ. Ναι, αλλά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (μόνο αυτοί) δίνουν το 40% στις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και στο κόμμα. Ε, λοιπόν, να μην το δίνουν! Ο ρόλος τους, τώρα πια, είναι να νομοθετήσουν πόρους για τις δομές αλληλεγγύης, καθώς και για τη λειτουργία των κομμάτων.

Και πώς θα μετακινούνται;

Οι βουλευτές Αθήνας και Θεσσαλονίκης με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Όπως όλοι οι πολίτες. Μαζί με τους πολίτες, ώστε, επιπλέον, να ζουν την κατάσταση των αστικών συγκοινωνιών, αλλά και διά της επαφής να κοινωνούν την εξουσία τους μέσα σε αυτό το τεράστιο πολιτικό καφενείο που συνιστούν σήμερα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Να προσθέσουμε κι ένα ποσό για ταξί, όσον αφορά τις έκτακτες μετακινήσεις τους, δηλαδή 10 ευρώ ημερησίως;

Οι βουλευτές επαρχίας μπορούν, και πρέπει, να μετακινούνται προς την εκλογική τους περιφέρεια δωρεάν, αλλά με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (αεροπορικώς, οδικώς, σιδηροδρομικώς). Με όλες τις θετικές επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοια συνάφεια με τους συντοπίτες τους.

Υπάρχει βέβαια και η μετακίνηση προς τα χωριά. Κάθε Σαββατοκύριακο λοιπόν, που οι βουλευτές επαρχίας βρίσκονται στην περιφέρειά τους (τις καθημερινές συνεδριάζει η Βουλή και θα πρέπει να συμμετέχουν…), μπορούν να χρησιμοποιούν ένα από τα τόσα υπηρεσιακά αυτοκίνητα της Περιφέρειας. Χωρίς αστυνομικό/οδηγό. Μόνο αν κάποιος δεν διαθέτει δίπλωμα οδήγησης, θα μπορούσε να εξυπηρετείται το Σαββατοκύριακο από έναν τοπικό αστυνομικό.

Αρκεί αυτό για την ενημέρωσή τους επί των τοπικών προβλημάτων;

Φυσικά και αρκεί.

Τι αφορά το περαιτέρω;

Ζώντας εδώ και δεκαετίες τα Σαββατοκύριακα στην επαρχία, έχω βαρεθεί να βλέπω τοπικούς βουλευτές σε γάμους, βαφτίσια, κηδείες και μνημόσυνα, όπου έρχονται για λόγους σταυροθηρίας, πάντα με το απαστράπτον βουλευτικό αυτοκίνητο και οδηγό: είναι θέμα πρεστίζ (και, αντίστοιχα, αισθητικής).

Όσον αφορά δε τα λοιπά έξοδα του κάθε βουλευτή, και αυτά θα πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικά του κόστους που έχει ένας μέσος πολίτης, για τις αντίστοιχες υπηρεσίες. Δεν ξέρω πόσα χρήματα θα εξοικονομηθούν με αυτό τον τρόπο, είναι όμως σίγουρο πως δεν πρόκειται με αυτά να λυθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Μπορεί όμως να επιλυθεί το πρόβλημα νομιμοποίησης του πολιτικού μας συστήματος.

Αλλά και επί του δημοσιονομικού κενού αυτή η εξοικονόμηση θα μπορούσε να έχει σοβαρές θετικές επιπτώσεις, αν, με βάση τον μισθό των βουλευτών, αναπροσαρμοσθούν οι μισθοί τόσων και τόσων στελεχών του στενότερου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά και προνομιούχων κοινωνικών κατηγοριών του «βαθέος κράτους». Επίσης, μόνο έτσι θα είναι εύλογες οι όποιες φορολογικές επιβαρύνσεις στα άνω μεσαία στρώματα, τα οποία έχουν εισοδήματα π.χ. 6.000 ευρώ μηνιαίως…

Η κρίση δεν βγαίνει πέρα για την κοινωνία, χωρίς την ανάδυση μιας νέας λαϊκότητας που θα συνέχει την κοινωνική ιδεολογία. Μιας λαϊκότητας στη βάση της αντιπροσωπευτικότητας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, που είναι η μόνη ικανή να αντιπαρατεθεί στην αταξική φαντασίωση της κοινότητας του «ανάδελφου έθνους», που όλο και θεριεύει. Αλλά η ανάδειξη αυτής της λαϊκότητας, ως αναγκαιότητα και πρόταγμα, ξεκινά από τη συμβολική-παραδειγματική λειτουργία της εξουσίας, στην οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατοικεί».