Ήταν μια γλυκιά, ερωτική βραδιά. Με πολύ συναίσθημα, ποίηση, τραγούδι.

Στην παρουσίαση-γιορτή του βιβλίου «Θαλασσογραφίες» του ποιητή Μάνου Καστέλη, των εκδόσεων ΚΟΜΝΗΝΟΣ, που έγινε στον Κεραμεικό, όλα κύλησαν πανέμορφα σε μια κατάμεστη αίθουσα.

Δεν γνωρίζω καμία καλλίτερη σύνδεση της έννοιας και της ιδέας με τα πράγματα από αυτή που επιτυγχάνεται στη Σωκρατική Απολογία.

Η αμερικανική εργατική τάξη γέννησε το 1819 τον βάρβαρο φιλόσοφο που θα έγραφε ένα έπος-χαστούκι στον αμερικανικό κομφορμισμό και έπος-εφαλτήριο για τις μελλοντικές γενιές  ποιητών.

Γουόλτ Γουίτμαν ήταν κορυφαίος Αμερικάνος ποιητής του 19ου αιώνα, υποστηρικτής του δημοκρατικού πολιτεύματος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έτσι όπως σκύβεις να μου μιλήσεις, ακουμπώ το μάγουλό μου στο δικό σου… Κι εσύ γελάς, πόσο ωραία γελάς!

Μην με αφήνεις να απλώσω τα μικρά όνειρά μου στις χούφτες σου, καθώς ανοίγουν…

Δεν κοιμήθηκα το βράδυ. Τα όνειρά μας έγιναν κουβάρι. Το άρωμά σου με μέθυσε. Η επιδερμίδα σου με ερέθισε. Τα χέρια μου μπλέχτηκαν με τα δικά σου. Τα χείλη μου

Λένε πως «αν δε γίνεις απ’ την αρχή προτεραιότητα στη ζωή κάποιου, δε θα γίνεις ποτέ».

Με την παταγώδη κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού «σοσιαλισμού» στις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες, στα τέλη της δεκαετίας του 80’, δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για τη φαινομενικά απόλυτη γιγάντωση της αμερικάνικης ηγεμονίας