Δεν είναι που συντρίβεται κάποια ελπίδα, που μουλιάζει το χάρτινο όνειρο, δεν είναι που σκοντάφτουν οι ώριμες σκέψεις μου, που θρυμματίζονται οι βάσεις που νόμιζα στέρεες…

Δεν θέλεις να είμαι λυπημένος. Δεν θέλεις να έρχονται απρόσκλητες οι σκιές, που κάποιες στιγμές με αιχμαλωτίζουν σε μεταλλικούς ιστούς, να σου ζητούν να με υπομείνεις. Δεν με αναγνωρίζεις…

Ποίημα που θυμίζει… Ελύτη (για την έντονη εντοπιότητά του), Καββαδία (γιατί κι εδώ υπάρχει το ταξίδι που σε πηγαίνει μακριά από τον πόθο) και ασφαλώς Σκαρίμπα (για τον… σαρκασμό του)… Όταν η έμπνευση μετουσιώνεται σε… τέχνη με χιούμορ.  

«Οι καλύτερες συμφωνίες και το καλύτερο σεξ γίνονται έξω από τα καθιερωμένα», Αριστοτέλης Ωνάσης.

Μπορείς να ζήσεις μόνος; Χωρίς το άγγιγμα, χωρίς την οικεία φωνή και τον «ψίθυρο» της ανάσας της;

Μια φράση, ένα αγκάλιασμα, μια ερωτική επαφή, ένα υπέροχο σύμπλεγμα, μια κατάσταση πάθους, ένας έρωτας πυκνός, ο παροξυσμός και η αυταπάτη της επαφής, γίνονται εικόνα, μια φωτογραφία  που κατακλύζει το

Τι είνα αλήθεια το σεξ για έναν άνδρα; Ένα μουλιασμένος χάρτης ανίκανος να δείξει τόπους διακοπών; Μια παλιοκαιρισμένη πούδρα που όσο κι αν την αλείψεις στο πρόσωπό σου, δεν μπορεί

Δύο γυναίκες συζητούν για τις εξόδους τους με άνδρες. -Δεν ξέρω τι να κάνω. -Βγες. -Με ποιον να βγω; -Για ποιον μου μίλαγες τόση ώρα. -Εγώ; -Με ποιον μιλάω τόση

-Είσαι μια μικρή νησίδα δροσιάς, μια μικρή γιορτή μετά από ένα βαρύ πένθος. -Τι υπέροχος που είσαι! -Αν δεν ήσουν εσύ, θα άφηνα άδειες τις φράσεις, το χαμόγελό μου χωρίς

Δύο άνδρες, ο ένας παντρεμένος, συζητούν… τι άλλο, περί αυνανισμού και σεξ.