«Περί λυπός έστιν η ψυχή μου» κάτω από τις ασημένιες φυλλωσιές των δέντρων. Λιτανεία στην ιερής στιγμής της μοναξιάς, περιμένοντας πάλι να ανθίσουν Πασχαλιές.

Όταν οι πηγές στερεύουν, όταν όσα πιστέψαμε ήταν ένα οδυνηρό ψέμα, ότι η αξιοπρέπεια μπορεί να μετρηθεί, όταν το ζητούμενο δεν είναι η αγάπη αλλά ο κλόουν που έχει την

Η εικόνα μιας ήρεμης θάλασσας σε γαληνεύει. Ένα απαλό αεράκι στη ζέστη του μεσημεριού σε ανακουφίζει.

Η ζωή κάνει εκπτώσεις από μόνη της… Δεν θα κάνω εγώ την τελική εκποίηση της ζωής μου!