Τον Αύγουστο τον συντηρούν εκείνοι που τους παίρναν τα παιχνίδια γιατί κλαίγαν.

Θέλω τώρα. Βροχή καταρρακτώδη, το πρώτο κακάο με κανέλα, ένα τσιγάρο να καίγεται στο τασάκι, πληκτρολόγηση με νύχια βαμμένα στην ιντριγκαδόρικη απόχρωση rouge noir της chanel.

Τον περήφανο άνθρωπο να τον φοβάσαι την ώρα που σου γυρίζει την πλάτη και φεύγει… Σχεδόν ποτέ δεν ξαναβλέπεις το πρόσωπό του!

Τον άνθρωπο που έχει χιούμορ μην τον προκαλέσεις να σου μιλήσει σοβαρά… Θα σε συνθλίψει η αλήθεια του!

«Το θέμα είναι να μη χάσουμε το ρομαντισμό μας, την αθωότητά μας. Να μη σκληρύνουμε, να μη συνηθίσουμε τις εικόνες της καθημερινής βίας που βλέπουμε.

Παρατηρώντας στην Aρχική Σελίδα δεκάδες ακιζόμενους κυρίους να αλλάζουν φωτό προφίλ ίσα με δυό φορές τη μέρα ή να επιδίδονται σε απαράδεκτες χαριτωμενιές, κάνοντας duck face, μιμούμενοι τον Ταρζάν κ.λπ.

«Μια στιγμή σκέφτηκα να μην τη δω! Τι άσκηση δύναμης, τι γλύτωμα από μελούμενες πίκρες. Όμως δεν μπορώ! Γλυκύτατες φωνές με σέρνουν κι αφήνομαι.

«Αχ, γεμάτη θαύματα είναι τούτη η γη! Η καρδιά μας είναι ένα αχόρταγο, φοβερό μυστήριο που μεταμορφώνει όλη την κόλαση της ζωής σε ιερή μέθη». Νίκος Καζαντζάκης

Οι έρευνες αποτυπώνουν πια μια νέα, ομιχλώδη πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία η «κόπωση» του εκλογικού σώματος μεταφράζεται σε παθητικότητα και αποχή, μετά τις «εκκωφαντικές»  κινητοποιήσεις που έμειναν στην «ιστορία»