Εμείς που αγαπάμε τους ανθρώπους, αυτούς που μας κοιτούν στα μάτια πλημμυρισμένοι από ενέργεια και ζωή αλλά και τους άλλους που σκύβουν από το βάρος ενός ανείπωτου πένθους.

Γαλήνια τα νερά στραφταλίζουν στο φως του φεγγαριού.

Αν η αγάπη εξαγνίζει, γιατί με χρεώνεις με τόσες αμαρτίες;

Κρυμμένος θησαυρός η εικόνα σου στη σκέψη μου.

Την εποχή που οι Έλληνες προσπαθούν, καταθέτοντας ψυχή και αίμα, να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, η ζωή σε ένα κτήμα μοιάζει να ξετυλίγεται γεμάτη εντάσεις, με εγωκεντρικούς αλλά και πολύπλοκους

Οι πληγές δεν αιμορραγούν πια φανερά.

Ο Φουσκάτι Τάκι το μικρό ελεφαντάκι είναι δυστυχισμένο! Στο δάσος τα άλλα ζωάκια τον κοροϊδεύουν, γιατί έχει μεγάλη μύτη και χοντρά πόδια. Αν και ζει απομονωμένο και λυπημένο, γνωρίζει το

Τι σημασία έχει ποιος φταίει αν το κάστρο σωριάστηκε και τα ερείπια χάσκουν απροστάτευτα;   

Μαζί σχεδιάζαμε το μέλλον. Αγιογραφίες. Τώρα που έφυγες μερικά μόνο μουντζουρωμένα χαρτιά βρίσκω, τσαλακωμένα και πεταμένα, που δεν τολμώ να ξεδιπλώσω.  

Τι όμορφη θέα!