Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 1940. Ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς δέχεται μια απρόσμενη (;) επίσκεψη στο σπίτι του στην Κηφισιά.

Σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ενεπλάκησαν στη δίνη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την έναρξη του πολέμου και όχι τη

Αγαπώ βαθιά τον Άνθρωπο. Τον Άνθρωπο ως έννοια και ιδέα, που περικλείει μέσα της αξίες και ιδανικά: την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, το σεβασμό, την ανεκτικότητα, την αλληλεγγύη, την καλοσύνη… της

«Αλήθεια πώς περνάς;», θα μπορούσες να τη ρωτήσεις, αλλά εκείνη, μαθημένη στη σιωπή που περιθάλπει θορύβους και θρέφει την ελευθερία, θα πάρει μια λευκή κόλλα χαρτί και, αντί να σου

Νάτη, έρχεται σαν κύμα σε μια ερειπωμένη ακτή της Τυνησίας.

Έτσι όπως γευόμουν τη χαρά μιας μακρινής παρουσίας και αναλογιζόμουν την πικρή γεύση που μου άφηνε σε αλλοτινούς καιρούς η αποτυχία, ήρθε ανεπαίσθητη σκιά θανάτου να με τυλίξει σε μια

Αν είσαι όμορφη μην με ρωτάς, καθώς αναρριγάς στο άγγιγμά μου. Μην μου λες πόσο περήφανη είσαι για όσα έχεις πετύχει.

Μίλησέ μου, μην αφήνεις να σε πληγώνουν αιχμηρές άκρες θρυμματισμένων ονείρων.

Η πρώτη ημέρα του Μένιου στο σχολείο ξεκινά με ένα μεγάλο μυστήριο.

Αδίστακτος δολοφόνος που αδυνατεί να πειστεί να εγκαταλείψει την εξουσία, που ρίχνει χημικά, οδηγώντας στην απελπισία έναν ολόκληρο λαό;