Ένα εκ των μη αναμενόμενων χαρακτηριστικών της μνημονιακής περιόδου είναι οι κατά καιρούς τερατώδεις «μπαλαφάρες» του πολιτικού προσωπικού εξουσίας, που δείχνει να βρίσκεται «εκτός τόπου και χρόνου». Του Γεωργίου Παπασίμου,

Είναι πραγματικά απορίας άξιον, καθώς παραποιείται και «βιάζεται» η οδυνηρή πραγματικότητα για τη xώρα, ότι συνεχίζονται μέχρι σήμερα οι μεγαλόστομες επικοινωνιακές «ενέσεις αισιοδοξίας» από την κυβέρνηση, για τα αποτελέσματα της

Εν μέσω του πνιγηρού καύσωνα και των τόνων σκουπιδιών στους δρόμους, η Ελλάδα συνεχίζει ακάθεκτα στο μονοπάτι της βύθισης και παρακμής της, καθεύδοντας, δυστυχώς, ολοταχώς προς τριτοκοσμικές καταστάσεις.

Αποφεύγω τους αποχαιρετισμούς γιατί δεν σκοπεύω να λείψει κανείς απ’ την καρδιά μου…

Άνθρωποι που πέρασαν τη ζωή τους ρυθμισμένα και ήρεμα, ανάμεσα σε ώρες εργασίας και αμίλητα συζυγικά νεκρόδειπνα, λίγος καφές στο τέλος του φαγητού για τη χώνεψη, λίγα όνειρα για το

«Μαντάμ Μποβαρί», το κλασικό μυθιστόρημα του Γκιστάβ Φλομπέρ που έγινε ταινία από τη Σοφί Μπαρτ με τη Mia Wasikowska. H Έμμα είναι κόρη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα και πηγαίνει σχολείο στις καλόγριες.

Σύμφωνα με τον Καρλ Μαρξ, κάτι που αποδείχθηκε διαχρονικά ιστορικά στις δυτικές κοινωνίες, τα αποτελέσματα της ατομικής τρομοκρατίας ήταν η μεγέθυνση της αυταρχικοποίησης των μηχανισμών του κράτους. Του Γεωργίου Παπασίμου,

Η προ ημερών συνέντευξη Σόϊμπλε στα κρατικά γερμανικά τηλεοπτικά μέσα, κατά την οποία, κατά την προσφιλή του συνήθεια, εμφανίσθηκε ως συμπονών τον ελληνικό λαό και δείχνοντας ως αποκλειστικό αίτιο των

Γιατί αγάπη μου δεν κρατήθηκες; Γιατί άφησες εκείνο το αύριο να σε πάρει νωρίτερα;

Τι είνα αλήθεια το σεξ για έναν άνδρα; Ένα μουλιασμένος χάρτης ανίκανος να δείξει τόπους διακοπών; Μια παλιοκαιρισμένη πούδρα που όσο κι αν την αλείψεις στο πρόσωπό σου, δεν μπορεί